O, to jest zwierzę, co nigdzie nie żyje...

 

* * *

O, to jest zwierzę, co nigdzie nie żyje,

Nie wiedząc o tym, cokolwiek się stanie,

kochali jego chód, postawę, szyję -

aż po cichego wzroku migotanie.

Nie było. Lecz że je kochali, było

przeczyste. Przestrzeń oddali mu stałą.

I w tej przestrzeni głowę podnosiło

lekko, tak że już prawie musiało

być. Nie karmili go ziarnem pszenicy

ni innym, tylko bytu możliwością.

I ta darzyła je tak wielką siłą,

że róg zrodziło. Nad czołową kością

wzbił się. I białe przyszło do dziewicy -

i było w srebrnym lustrze i w niej było.

Rainer Maria Rilke  
z Sonetów do Orfeusza w przekładzie Mieczysława Jastruna 
Fresk z Palazzo Farnese autorstwa Domenichina (za Wikipedią)