Cagnes-sur-Mer: w słońcu

Nazwa miasta Cagnes jest pochodzenia liguryjskiego i oznacza miejsce mieszkalne na zaokrąglonym wzgórzu, które stanowiło idealne miejsce osadnictwa: obronne, w pobliżu rzeki i urodzajnych terenów rolniczych. Było zamieszkiwane już w czasach Ligurów i Galów.

 Cagnes składa się z dwóch części: średniowiecznego, okolonego murami Haut-de-Cagnes na wzgórzu i nowego Cagnes-sur-Mer bliżej morza.

Serce Haut-de-Cagnes to zamek Grimaldich z końca XIII w.  W 1309 r. Raynier Grimaldi otrzymał seniorię Cagnes od króla Filipa IV Pięknego a zbudowany przez niego zamek należał do Grimaldich z Antibes.

  

W 1388 rzeka Var stała się granicą pomiędzy Hrabstwem Prowansji

a terenami Nicei, która przyłączyła się do Hrabstwa Sabaudii.  

 Cagnes było miastem granicznym, a w 1483, gdy Prowansja została przyłączona do Francji, jego znaczenie jako punktu ufortyfikowanego przy jedynej drodze łączącej Prowansję z południową Sabaudią jeszcze wzrosło.

Począwszy od XVI w. tereny te często padały ofiarą wojen pomiędzy potęgami europejskimi i rabunków. 

 

 

W czasach Ludwika XIII Jean Henri Grimaldi przebudował zamek, który stał się najbardziej znaczącym w regionie. 

Panowanie Ludwików XIV i XV przyniosło kolejne wojny i zniszczenia.

Za rewolucji Cagnes liczyło tylko 1388 mieszkańców, głównie rolników, uprawiających winorośl i oliwki.

Ród Grimaldich opuścił wtedy miasto i zamek, który odrestaurowano w 1875 roku. W 1939 roku władze miejskie odkupiły go i zamieniły w muzeum. 

 

W Cagnes gościliśmy wielokrotnie u naszych przyjaciół.











Fotografie z 11 września 2005.