Droga marzeń: przez nawiedzony las

Już kiedy wyjeżdżaliśmy, zaczęło mżyć. Z Moneglii do Cinque Terre nie wiedzie droga nadbrzeżna, usłyszeliśmy. Policjantka chciała nas przekonać, że nie można tam dojechać samochodem, ale w to  nie uwierzyliśmy.

Owszem, koleją byłoby szybciej. Ale wtedy nie poznalibyśmy tej drogi.

Przez nawiedzony las.

Duchy drzew wyłaniały się z mgły.

Coraz mroczniej. Byliśmy tiu sami.

Nagle, ku zachodowi, niebo rozjaśnił blask i błękit morza.

Chmury wisiały nad nim jak ostrzeżenie.

Zjechaliśmy w dół.
Zatoka przypominała nam Korsykę, jej zachodnie wybrzeże, dzikie i piękne.

Gdybym miała pisać powieść gotycką to właśnie tutaj.

I znów w głąb lądu, mijając dziwne miasteczka, jak dekoracje do nieznanego spektaklu.

U świętego Bernarda zatrzymaliśmy się na chwilę.

Przed nami Corniglia, ale my pojedziemy do Vernazzy.