Powrót na Korsykę (2)

Wyruszamy przed wschodem słońca. Ma być ciepło i słonecznie.

Już w Ajaccio mamy wątpliwości... Za późno, by się wycofać.

 Miasto zostaje za nami.

 Iles Sanguinaires, Krwawe wyspy, mijamy już w deszczu.

Naszym celem jest lądowo-morski rezerwat Scandola: 10 km kwadratowych to morze, niemal drugie tyle to część lądowa.

Czerwone skały i atramentowa woda.

Głazy jak ciała prehistorycznych olbrzymów.

 Labirynty skał.

Czasem spotykamy wieże genueńskie.

Krajobraz złowrogo piękny.

 Bezludne skały.

W drodze powrotnej postój w Girolacie, wiosce, do której prowadzi tylko dawna ścieżka mulników. Cały transport odbywa się droga wodną. Można by tu się odciąć od świata, lecz wieś żyje z turystyki, a sezon powoli się zaczyna.

 Fort jest zamknięty.

 Odpływamy!

Oczywiście pod korsykańską banderą!

Jest zimno i zaczyna wiać, ale przed nami Calanche di Piana u wrót przepięknej Golfe di Porto.

Scandola, Girolata, Porto i Piana zostały w 1983 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

  W Porto byliśmy 5 lat temu.

A potem okrutnie kołysze, dopada mnie choroba morska i jedyne o czym marzę, to być już w Ajaccio...